سفره آب به لایه یا منطقهقابل نفوذی در زیر سطح زمین گفته می‌شود که آب در آن می‌تواند جریان یابد. سفره آبهمچنین باید قابلیت آبدهی خوبی داشته‌ باشد. سطح فوقانی سفره آب ، یا سطح ایستاییهمواره افقی نیست و به‌طور طبیعی از منطقه تغذیه آن ، یعنی محل و منطقه‌ای که آبزیرزمینی را تامین می‌کند، به طرف محل تخلیه دارای شیب است. بطور کلی شکل سطحاستیابی غالبا از شکل سطح زمین پیروی می‌کند. ولی برآمدگیهای آن هموارتر است. بنابراین ایستایی در نواحی پست در نزدیک سطح زمین و در تپه‌ها و کوه‌ها در عمقزیادتر قرار دارد.
بطور معمول در مناطق پرباران و در دشتها سطح ایستایی بالا ودر مناطق خشک و کوهستانی پایین است. در مناطق مرطوب سطح ایستایی ممکن است تا نزدیکسطح زمین بالا بیاید. در گودیهای چنین نقاطی ، ممکن است «آبگیر» و در صورت وجودپوشش گیاهی ، «باتلاق» بوجود اید. تغییرات ارتفاع سطح ایستایی را بر حسب زمان بهصورت نمودارهایی به نام هیدروگراف نشان می‌دهند.سفره‌های دارای بازدهی قابل توجهاغلب در رسوبات ناپیوسته شنی و ماسه‌ای تشکیل می‌شوند. 
آبرفتها ، یعنی رسوباتیکه توسط رودها در دره‌ها و دشتها برجای گذارده می‌شوند، معمولا سفره‌های آبزیرزمینی خوبی تشکیل می‌دهند. رسوبات رسی گرچه از تخلخل زیادی برخوردارند، ولی چونقابلیت نفوذ کمی دارند، با وجود حجم آب زیادی که ممکن است در خود ذخیره کرده‌باشند،سفره آب زیرزمینی تشکیل نمی‌دهند و به عنوان مواد غیر قابل نفوذ در نظر گرفتهمی‌شوند. در سنگهای متراکم نیز آب معمولا در نمونه‌هایی ایجاد می‌شود که از تخلخلثانوی قابل توجه برخوردار باشند. در این میان بهترین سفره آبها معمولا در سنگهایآهکی درز و شکافدار ایجاد می‌شود. 

در صورت داشتن سوال جدید، می‌توانید از طریق درگاه تیکت، آن را مطرح نمایید.